muling pagkabuhay

Akala ko ay ititigil ko na ang pagsulat sa blog na ito sa mga hindi ko maipaliwanag na dahilan. Siguro pinangatawanan ko lang ang pagiging ningas kugon ko... Hindi naman siguro dahil may mga bagay na natatapos din naman ako. Siguro dumating lang ako sa punto na nagtatanong, kakaririn ko na ba ang pagsusulat sa samu't-sari o hindi?

Ngayong araw lang na ito biglang nangati ang kamay ko at binuksan ko ang "new post" ng blog na ito. Sa maiksing sandali, andami na naman ng mga ideya na gustong humilagpos sa aking isipan. kailangan ko itong pigilan kasi naman habang ginagawa ko ito ay nasa trabaho ako, pero okey lang kasi bakante naman ako.

Sige, I'm convinced. Itutuloy ko ito. Ayon sa aking planner ay tuwing Martes ang regular schedule ng posting ko rito.

Sige, i'll mark this day. I'll make it one of my priorities in my "to do list". Anyway, this can break the ice sa aking isang araw. Something for a change. Sana lang 'di maging routine kasi baka mabored uli ako.

Ano nga ba ang isusulat ko? Ano pa e 'di kung ano ano... kaya nga samu't sari, hindi ba?

ano sa tingin mo?

Dahil nga sa masayahin at positibo ang pananaw sa buhay, maraming salitang pinoy o maging expression man na ang ibig sabihin ay maganda (standard o jologs man ang porma): Nandyan ang ASTIG, OKS NA OKS, HANEP, PUEDENG PUEDE, KAHANGA HANGA, KAHALI HALINA, AYOS, GUD, VERY GUD, BUHAY NA BUHAY, SWAK NA SWAK, NAKAKAMANGHA, NAKAKAGULAT (in a good way, puede rin kasing nakakagulat sa takot o sama), PULIDO, NAPAKAGALING…May naiisip ka pa ba? And to keep the expressions going, I’ll just write: at marami pang iba.

Masasalamin sa ating kultura na mahilig tayong mag appreciate ng mga bagay bagay sa ating paligid. I mean hindi naman lahat. I am talking about the general population. Siguro, dahil na rin sa ating pag uugali na ayaw nating makasakit ng damdamin ng ibang tao kaya we always have the eye for the good. Ayaw natin na ang dating natin sa ibang tao ay ‘daot’ o ‘kontrabida’. Kaya nga kahit na ‘di kagandahan ay ‘OK’ pa rin ang feedback na maririnig natin.

Wala naman akong nakikitang masama, kasi nga sino ba tayo para humusga ng todo todo lalong lalo na kung nakikita natin na super ang effort ng isang tao. Kahit sa effort man lang, babawi ka. Kung may hindi kagandahan, magaling tayo sa sandwich approach. Ano ba ‘yon? Teknik yan ng pagbibigay ng feedback… Sasabihn mo ang positive sa una, tapos ang dapat na iimprove at saka uli babawian ng magandang komento.

Nitong mga nakaraang araw, masipag akong magpromote ng blog ko syempre sa mga kaibigan. Mahirap yung kung kani kanino na lang baka sabihn ay kinakarir ko na talaga ang pagsulat sa blog. Habang ginagawa ko ang pagkontak sa mga kaibigan ko, tinatanong ko rin sila kung ano ang dating sa kanila ng mga nasulat ko. Hindi pa man ay alam ko na ang sagot, syempre walang masamang tinapay lalo na at kaibigan kaya naman lahat ng feedback ay maganda kahit ako mismo na nagsulat ay nakukulangan at medyo nakokornihan sa ilang parte dahil sa alam ko na my style of writing is still evolving. Kailangan ‘yan ng bawat sumusulat. Dapat ang concept nagkakaroon ng sariling personality kasama na ang style of writing. Anyway, minsan natanong ko ang isang kaibigan about this blog. Heto ang maiksing conversation:

XX: Sir, maganda ang blog mo. (natagalan… kaya sinundot ko ng tanong)

Ako: Kaya lang?

XX: Ano… ahh… maganda nga, medyo nakokornihan lang ako dun sa ibang lines. Medyo (medyo pa ha, hindi straight forward) hindi naman nakakatawa. Siguro ‘di lang ako na sanay na ganun ka magsulat (s’ya pa ang nagrationalize). Pero nag enjoy akong magbasa. Nakakarelate ako. Hindi s’ya malalim na magnonose bleed ka pag binasa mo.

Nakita n’yo kung paano ang sandwich approach. That’s very Filipino. At katulad ng nasabi ko na: WALANG MASAMA sa ganyang istilo ng pakikipagtalastasan. Hindi ka makakahanap ng kaaway… Friendly nga ang pinoy, di ba? Subukan mong baguhin, maging super straight forward ka at wala pang isang linggo ay magiging Bella Flores (the most notorious kontrabida figure in Philippine cinema) ang role mo. Hindi ko naman sinasabing maging plastic tayo pero kung masama at hindi maganda ay sabihin natin, pero dapat tingnan din natin ang ibang anggulo na baka may maganda dahil ako mismo ay naniniwala na there’s no absolute bad or good.

So next time na may magtanong sa’yo… Ano sa tingin mo? Alam mo na isasagot mo. Ok ba?

txt m, txt nya,txt nting lhat...

Nakakatuwa ang buhay Pilipino. Masaya, very light ang dating at makulay. Mahilig tayo makipagkapwa tao, mahilig tayong magcommunicate. We have the need to keep in touch to family and friends kaya naman ng mauso ang ceephone at text messaging ay kinagat ito ng mga pinoy ng sobra sobra.

Gusto natin ay hindi tayo nahuhuli sa chika, dapat up to date. Kaya nga marami sa atin ang tsismoso at tsismosa. Aaminin ko isa ako sa mga ito, pinoy ako eh! Gusto ko nakakarinig ng latest buzz, gusto ko nakukumusta ko lagi ang aking mga mahal sa buhay at mga kaibigan, mga nakasama sa trabaho at kahit na 'yung mga nakakilala ko lang sa kanto.

Lagi lagi akong may dalang cell phone, higit pa nga sa isa. Maya't maya tingin ako ng tingin baka may sumagi na mensahe na aking mababasa. Marami akong kaibigan na katext. 'Pag minsan maraming kuento, pag minsan naman ay nauubusan ng kuento kaya mga forwarded messages na lang. Okey rin naman ah, ibig sabihin lang noon nagpaparamdam sila at buhay pa.


Ang daming mga funny thoughts ang natatanggap ko sa text. Sure ako na kapag may nabasa akong isa kumpleto na araw ko dahil sa katatawa. Wanna try? Subukan mong magbasa ng mga jokes na nagpalipat lipat na sa kung kani kaninong cell phone, malalaman mo ang sinasabi ko. Kung wala naman sa 'yong nagpapadala ng mga katulad nito, kawawa ka naman, walang nagmamahal sa'yo. hehehe.

Pero huwag kang mag alala, may naipon akong ilan na nasave ko sa phone ko... Patikim lang 'to ha. Mapagod din kasing mag encode.Kaya para patas, pag merong nagsend sa 'yo ng kakaiba at nakakatawang text, huwag ka naman masyadong madamot, ipost muna.

QUOTES TO LIVE BY:
1. Birds of the same feather are the same birds.
2. Do not do unto others what you can’t do.
3. An apple a day is not an apple at night.
4. When the cat is away, the mouse is alone.
5. If others can do it, don’t help.
6. Early to bed and early to rise makes you sleepy in the afternoon.
7. Ang ilog na tahimik ay malalim. Ang ilog na maingay, may naglalaba.

----------

Invited daw tayo sa wedding ni Alvin. Saturday raw sa Manila Cathedral. Purple ang motiff at pormal ang attire para sa mga dadalo. Alas kuatro ng hapon.

Kilala mo? Ako hindi. Iforward mo mo na lang sa mga friends mo para marami tayo invited.

----------
Tired in every day activities. These are 5 tips for something new...
1. sikmuraan mo ang unang taong makasalubong at humingi ng sorry.
2. uminom ng pampatulog at labanan ito. mag exercise.
3. tibagin ang bahay at buuin muli.
4. himatayin kunyari sa daan. tiyaking may tao.
5. tahiiin ang pwet at magpatingin sa doktor

O, hindi ba very creative at talagang bagong bago. Try mo... para naman maiba araw mo.I'm sure, mababago as in 360 degrees turn ang buhay mo.

Enjoy texting, enjoy reading!

hayskul life

Ewan ko at hindi ko alam kung bakit bigla na lang sumagi sa isip ko ang buhay high school. Siguro kasi nitong mga nagdaang mga araw ay biglang nabuhay ang mga patay!Biro lang. Undas na kasi habang tinitipa ko ang 'out of the blue' idea na ito.
Nabuhay muli ang mga kabatch ko noong high school, biglang sumipag na mag text at magpost ng mga messages sa friendster.Magpapasko na kasi at 'yun ang time para magkasama sama uli ang tropa. Early plans 'ika nga. Daig ng maagap ang walang balita.Alam ng mga pinoy 'yan. Mahilig kasi tayo sa reunion.

Kaya halika at balikan natin ang buhay hayskul...


Marami ang nagsasabi na ang buhay highschool ang isa sa mga pinakamemorable na pangyayari sa buhay ng isang tao sa ating kasalukuyang panahon. Agree ka ba? Totoo naman ‘di ba? Huwag mo ng subukin na kumontra pa dahil magiging kill joy ka lang… Ke pangit o maganda ang mga karanasan noon ay talaga namang you can’t help but trip down to memory lane and have a sense of nostalgia.

“…highschool life oh my highschool life…” Boses ni Sharon Cuneta habang kinakanta n’ya ang awit na naging hit noong dekada otsenta.

“…farewell to you my friend…hmmm” Boses ni Raymond Lauchengco sa kanyang awit na naging theme song na yata ng lahat ng graduation rites sa iba’t ibang secondary schools sa Pilipinas.

“… nagsimula ang lahat sa eskuwela…lalalala” Himig ng APO Hiking Society sa kanilang kanta about teenage life.

Sobrang dami pa na mga kanta na pumapasok sa isipan ko which remind me of highschool days. Isa lang ang masasabi ko: Klik na klik talaga ang highschool. At bakit nga naman hindi?. Ito kasi ang time na kung saan mas lumawak ang mundo natin. Mas naging independent, mas maraming naging kaibigan at mga kaaway na rin siguro at ang isa doon eventually ay naging best friend pa yata, mas maraming happenings, parties at isama mo pa ang mga patagong inuman and other explorations that teenagers curiously plunge into. Sabi ko nga puedeng maganda o kaya puede rin namang masama. Kayo na lang magspecify noong mga hindi magaganda sa isip n’yo dahil ayaw kong tumaas masyado ang moral compass ko at kinalaunan ay maging ipokrito pa ang dating ko. Basta ‘yun na ‘yun.

Ang alam ko, anything goes, that’s the spirit. Basta masarap at masaya. Maraming dramarama sa maghapon abutin pa ng primetime bida. Kulang ang isang season ng teleserye para mabuo ang kuento ng highschool. Andaming characters, andaming bida at kontrabida, merong pantaserye din lalo na sa mga kaklase nating laging tulala sa isang tabi dahil may sariling mundo. Iba’t ibang klase ng angulo at trip. It is a kaleidoscope of memories and experiences.

Andaming mga unforgettable scenarios. Isama mo na dyan ang mga crushes at best friends sa campus. Kahit saang batch ka pa at school nanggaling, iba talaga ang feeling if you are in a reminiscing mode. Pero higit pa sa mga nasabi ko na, ang highschool life din ang nagbuo sa atin na maging kung sino tayo sa ngayon. Ito ang humubog sa atin how we keep on surviving in whatever life complexities are presented to us. Natuto tayong magmature, natuto tayong lumaban, natuto tayong manindigan, natuto tayong magpakumbaba, natuto tayong mangarap, natuto tayong tumawa ng malakas, natuto tayong pumalahaw ng iyak, natuto tayong umunawa na higit pa sa bumasa. Kidding aside, ang buhay highschool ang naturo sa atin na maging isang mabuting tao ………..at sa sobrang lalim nito ay napatigil ako sa pag sulat… napaisip ako, ano nga ba ang pinakamahalagang leksyon na natutunan ko sa buhay highschool ko? Something which I always hold on to, something which I always look back into. A minute of contemplative silence….Now, I know. What about you?

bokabularyong pinoy: kaibigan

Ako’y isang pinoy… sa puso’t diwa...Saglit, kanta nga pala ‘yon. Ulit.

Ako’y isang pinoy at marami akong kaibigan. Bahagi na sila ng araw-araw kong buhay. Lagi silang nand’yan, lagi silang kasa kasama. Kaya naman hindi na halos mabilang ang mga katawagan ko sa kanila. May pare, may mare, kuya, ate at kapatid. Para talagang kapamilya. May tsong, may ‘tol at may kasangga. Dabarkads o barkada, tropa o kakosa. Andami pa kaya. Pagsama samahin man ang mga ito ay isa lang ang kahulugan nila: isang kaibigan na karamay sa tuwina. Hanep! Masyado na bang OA (over acting)? Kung ang dating ay poetic o kaya ay trying hard na, sige pa rin. Okay lang kasi kung kaibigan ka ay maiintindihan mo at pagbibigyan mo ang aking drama.

Since nandito na rin lang ay ituloy ko na ang gusto kong puntuhin…

Sa paglipas ng panahon ay maraming nagbago pero ang mga kaibigan ko ay parati sa tabi ko. Kasama sa tomaan, kasama sa gimikan, kasama sa iyakan, hindi pahuhuli kapag may handaan at kasiyahan. Naging kabahagi na sila ng mga bawat yugto ng aking buhay. Truly, I can say, my friends have weathered the tests of time. Iba talaga ang may pinagsamahan… sa commercial naman yun, ano? Ulit. Iba talaga ang may tunay na kaibigang maituturing.

Ayaw ko ng magpaligoy ligoy. In short, ang mga pinoy PALAKAIBIGAN, puedeng manalo ng Mr. and Ms. Friendship dahil marunong makibagay at sumayaw sa kahit anong tugtog. Walang masamang tinapay. Hindi kuntento sa ngiti lang, basta may masabi lang pagnakita mo ay mangungumusta pa. Kahit sabihin mong obvious na nakasimangot o parang binagsakan ng mundo ang makasalubong ay magiliw pang magtatanong na, “Kumusta ka?” But I’m telling you it is a very kind gesture among Filipinos. Para ngang kasalanan kapag ‘di ka bumati sa mga kakilala, katrabaho o nakakatanda kesehodang wala ka sa mood. Masasabi ngang isa na siyang proper decorum. Isa na rin s’yang survival factor maging sa trabaho. Ang secret sa staying power: dapat friendly ka!

At dahil nga ganito tayong mga pinoy, andami ng mga salitang nagamit na patungkol sa kaibigan. Hindi mo ba napansin na sa ating wikang pinoy (standard man o colloquial) yata may pinakamaraming salita na ibig sabihin ay KAIBIGAN. Let me recall and expound. Sige simulan na natin ang head pounding task na ito.

Isa… dalawa… tatlo…mga kaibigan ko. Sari saring katawagan sa mga friendship ko:

‘TOL
Short cut ito ng kaputol (kaputol ng pusod o buhay?). Actually parang kapatid. Malalim kung ganun ang pinagsamahan kapag ito ang tawag mo sa kaibigan mo. Pero dahil sa nauso nga kaya kahit naman wala pang tatlong oras nakilala ay ‘tol na ang tawag. Pinoy nga, hindi ba?

KOSA
Ang alam ko sa militar unang nauso itong tawagan na ito. I should know. ‘Yong kuya ko na pulis ay naririnig ko na ‘kosa’ ang tawagan nilang magkakabarkada. Kapag magkakosa kayo ay magkaibigan kayo. Magkasama… sa dusa at saya. Matindi ano? Matatalo pa ‘ata ang mag-asawa. Pinoy talaga.

KATROPA
Mula pa noong mid-90s naririnig ko na ito. Ito ay tawag sa mga laging kasama… Kasama sa kasiyahan, kasama sa laklakan at gimik at ‘pag napaaway lagot ka! Bubuwelta ang buong tropa. Hindi ako magtataka kung biglang mauso ang tawag na katribu. Sige ipauso n’yo at tiyak walang kokontra. Pure Pinoy lingo nga kasi.

KABARKADA
Bago nauso ang katropa, syempre mas orig ang salitang kabarkada. Grupo ng mga solid na magkakaibigan. Walang iwanan, peksman. Sa party… sa school… sa sinehan walang sinabi ang mga Siamese twins, langkay langkay kapag dumaan sa kalsada. After that nag evolve ang word na ito sa DABARKADS. Sabi nila si Francis Magalona ang nagpauso nito sa Eat Bulaga pero kahit bali baliktarin, walang nagbago, grupo ng magkakaibigang pinoy pa rin ang suma.


PARE… ERAP
Ang pinaka orig na katawagan na yata ang ‘pare’ o ‘kumpare’. Syempre ‘mare’ o ‘kumare’ kapag babae. Ito ay naging erap na pinauso ng kumpare ng bayan, Joseph Estrada, na naging presidente na natanggal sa puesto dahil na rin sa kanyang kumpa.. kumpare. Nakakatawa pero totoo. Kasaysayan ang nagsasabi, the rise and fall of a great politician is his being friendly. Going back, kasabay ng erap, naging P'RE, REPAPIPS at PAREKOY ito sa ilan at siguro namodify pa ito sa ibang katawagan. By the way, just so you know, nagiging kumpare mo ang isang tao kapag ikaw ay ninong (mare kung ninang) ka ng anak ng malapit na kaibigan mo. However, in contemporary times ay kahit tambay sa kanto sa baranggay ninyo, puede mo na rin tawaging kumpare. How friendly naman…


KAPATID… KAFATID?
Kung close ka sa tao at alam mo ang ugali n’ya, ukmang ukma ang tawag na kapatid. Mas general term nga ito kasi bago ito mauso ay KUYA at ATE ang tawagan sa kahit kanino. As in kahit kanino, maging magtitinda ng taho, sasabihin mo, “Kuya, kumusta ang benta?” Tunay na magandang pakinggan kasi ang buong bansa, isang pamilya. But this terminology was modified to fit the gay community. Hala, mga KAFATID sa pananampalataya, iladlad at ipromote ang friendly Philippines sa mga utaw sa buong planeta.

KASANGGA
Heto ang astig. Machong macho. Mga kaibigan na puede mong takbuhan at lapitan kapag nagigipit ka. Sa gulpihan hindi ka pababayaan. 'Pag nagsumbong ka ay alam mong magkakaroon ka ng tibay ng loob. Sana nga lang dumami ang mga kasangga natin kontra sa mga ibang kaibigan natin na mahilig manlaglag sa ere ( Kung kaibigan nga ba talaga ang tulad nila.) Sabi ko nga, iba iba ang mga pinoy, agree ka?


Sa totoo lang andami pa pumapasok sa memorya ko. Parang hindi pamblog ang topic na ito. Siguro panglibro, ano? In brief, let me list down other kaibigan terms:

KATSOKARAN – Ito yata ang kaibigan na kasundo o kaya ay katsismisan. Kumbaga may bonding at swak lagi sa lakaran.

‘TSONG – SI Joey Marquez ang nagpalaganap nito. Ok s’yang itawag sa mga kaibigan natin na nagkakasiyahan o nagbibiruan basta wala lang pikunan.

‘IGAN – Pinaiksing kaibigan. Sa pagkaalam ko ay si Arnold Clavio ang nagpauso nito sa kanyang shows sa GMA 7. Ganun siguro talaga, para lang maiba, babaligtarin ang mga salita o kaya ay papaikliin.

‘BRO – Short cut ito ng brother. Walang duda si Piolo Pascual ang nagpasikat nito at dahil na rin sa intriga na kinasasangkutan n’ya naging bukambibig ito ng mga kafatid na pamhinta. Teka, hindi ba nagamit na ‘yan ni Roderick Paulate sa mga gay roles n’ya?

FRIENDSHIP – Si Ai ai delas Alas o si Ruffa Mae Quinto ang nagpakalat nito nationawide? Ang ibig sabihin, wala lang, English version ng kaibigan?

Ano pa? Ano pa ba? The long list goes on but the point is clear: Ang isang salita na maraming katawagan sa isang lugar ang ibig sabihin nito ay very evident ito sa isang kultura. Language is very dynamic and a terminology will continue to evolve as long as people use them in their daily conversations. Kaya nga maraming tawag sa ‘bigas’ sa Pilipinas dahil sa ito ang staple food natin at lagi nating nagagamit. Sige nga magtanong ka sa isang Italyano kung lalampas sa tatlong salita na ang meaning ay ‘bigas’? Bread pa, siguro.

In conclusion, ang salitang kaibigan will continue to evolve whether we like it or not, pusta? Kaya simulan nating magpauso. Puede kaya ang BOBU? bakit hindi? Short cut ng bosom buddy. Kaya kayo d’yan mga BOBU, dapat cool lang lagi! Nakakatawa man o isa ng insulto, sa ating mga Pilipino, kasiyahan lang walang personalan.

Time will tell kung may mapapadagdag pa sa sandamamak na katawagan sa kaibigan subalit kung ano at ano pa man, sa lahat ng aking mga naging kaibigan masasabi ko na ang PILIPINO ay tunay na tapat sa pinagsamahan. Umulan man o umaraw basta may pagkukuwentuhan… ang magkakaibigang pinoy ay nasa tabi tabi lang.

PAHABOL: Sa mga alam mong KAIBIGAN terms na hindi sumagi sa aking isipan, ishare mo naman…

isang trip

Tayong mga Pilipino talaga ay mahilig sumubok ng mga bagay bagay na bago sa ating paningin, pandinig at maging sa panlasa. Subok lang naman, hindi ba? Ano ang masama? Wala naman sigurong mawawala. 'Yang "mental attitude" na 'yan ang nagbunsod sa akin para magsulat sa blog na tulad nito. Ang concept ko syempre ay ang malapit sa puso ko: ang pagiging pinoy.

Kahit pa sabihin ng iba na hindi maintindihan ang kultura natin ay hayaan na natin sila sabagay ako man mismo ay naguguluhan din pag minsan, pero 'di kaya that's the perfect description sa ating mga kaugalian at kultura.Kaya siguro very popular ang halo halo sa atin, iba't ibang putahe sa handaan, 'yong smorgasborg... kasi tayo ay isang samu't sari.This only brings to an impression that our heritage is very colourful and dynamic. Never a dull moment, magbasa ka ng kasaysayan natin at masasabi ko na talo mo pa ang nanood ng sandamakmak na teleserye. Ganyan nga tayo at proud ako!

Kaya naman tulungan n'yo na maging makulay ang mga posts dito sa pamamagitan ng inyong pagbabasa at pagbibigay ng mga opinyon at suggestions.Para akong kandidato na nangangampanya ng boto. Pilipinong pilipino, hindi ba? Sige kapag hindi ito nagklik, vote buying ang last resort ko. Certified Pilipino nga ako.

Ano ba ang meron dito? katulad nga ng blog title: SAMU'T SARI. Iba -iba, kung ano ano, pero sana naman ay may kuwenta, ano? Pero sa kabuuan naman ay masasalamin mo ang makabago at nagbabagong kultura ng ating lahi, ang lahing pinoy! Hindi po ako naghahangad ng monumento kapag namatay na ako at matawag na bayaning blogger. Hindi po sumagi sa isip ko ang mga bagay na ganyan. Basta ang sa akin lamang po ay TRIP LANG.

Sa lahat ng mga pinoy, isip pinoy at pusong pinoy... heto ang tagay para sa atin!